De kloof tussen (Rand)stad en en rest van Nederland
Interessante bijvangst van de protesten van de afgelopen dagen was het opnieuw naar de oppervlakte komen van een langer sluimerend issue, dat niet alleen in Nederland maar ook in de rest van de wereld steeds zichtbaarder wordt; de kloof tussen stad en platteland, in ons geval de kloof tussen (Rand)stad en de rest van Nederland. Een kloof die meerdere dimensies heeft en zoals Froukje de Jonge, waarnemend burgemeester van Stadskanaal onlangs op een congres over #polarisatie stelde: “onze inwoners voelen zich niet achtergesteld, onze inwoners zijn achtergesteld”.
Natuurlijk moeten we met z’n allen kijken hoe we onze agrarische sector en de bouwsector kunnen helpen om duurzamer te worden en de negatieve impact op ons (leef)klimaat te beperken. Datzelfde geldt overigens bijvoorbeeld ook voor Schiphol, de regio Rijnmond en alle industriële activiteiten in de Randstad alsook de dagelijkse verkeersopstopping(en) in dat deel van Nederland en de invloed ervan op het welzijn van de mensen die in Randstad wonen.
De kloof tussen de Randstad en de rest van Nederland is niet nieuw en is tien jaar geleden al door het CDA op de agenda gezet toen de trek van jongeren van het platteland naar de stad steeds grotere vormen aan begon te nemen. Mede ingegeven door een gebrek aan economisch perspectief in de gebieden buiten de Randstad en de daaruit voortvloeiende verschraling van voorzieningen; welvaart en welzijn gaan in dat opzicht hand in hand. En bij gebrek aan goede voorzieningen en schaarste aan goed opgeleid personeel belanden we in een vicieuze cirkel met helaas weinig uitzonderingen als Brainport.
Deze groeiende kloof zou voor onze overheid en onze politici een mooie aanleiding kunnen zijn om mee te nemen in nieuwe maatregelen en wetgeving. Daarbij helpt het wellicht niet dat het overgrote deel van de Kamerleden in de Randstad woont en de rest van Nederland “ondervertegenwoordigd” is. Nu is het moment er om in dialoog te gaan met de rest van Nederland voordat het verder escaleert. En daarbij verder te kijken dan een korte termijn oplossing die zich beperkt tot bijvoorbeeld de impact van de agrarische sector op het klimaat. Het zou toch duidelijk moeten zijn dat achter de recente protesten een dieper gevoel van onbegrip en ontevredenheid schuil gaat dat vraagt om visie en structurele oplossingen.
En last but not least, wellicht biedt een aanstaande maar uitgestelde verbouwing van de Tweede Kamer en het Binnenhof een pragmatische maar ook ludieke oplossing: laat onze volksvertegenwoordigers de komende jaren het land in trekken, iedere maand een andere provincie. Geen duur reizend circus maar handig gebruik maken van bestaande, beschikbare ruimte in de rest van het land om op die manier de kloof tussen Randstad & Den Haag en de rest van Nederlands niet nog groter te laten worden.
