Sinds een paar maanden lijken we in een nieuwe wereld te leven. Het ongewone is gewoon. Iedere ochtend word ik wakker en vraag ik me af wat de actualiteit ons weer brengt. Niets lijkt daarin nog voorspelbaar te zijn.

De importheffingen van de Amerikaanse president tuimelen over elkaar heen. Alle continenten worden getroffen, ook verlaten eilanden. Of de importheffingen op producten uit de Europese Unie op 10% blijven staan of toch nog zullen stijgen is nog niet helemaal duidelijk. De EU houdt de eigen tegenmaatregelen nog even aan en gaat waarschijnlijk onderhandelen. Het zijn grote veranderingen.

Deze huidige situatie biedt ook nieuwe kansen voor meer Europese samenwerking. Volgens ECB-voorzitter Christine Lagarde kunnen Europese lidstaten de impact van de nieuwe tariefmuren compenseren door meer handel met elkaar te drijven. En daar is zeker wat voor te zeggen. Al jaren klinkt de roep om meer samen te werken, te investeren in de interne markt en onze democratie te versterken, zodat we minder afhankelijk worden van derden. Het veranderde wereldtoneel zorgt nu voor een hoger gevoel van urgentie in EU om daar ook echt iets aan te gaan doen en de schouders eronder te steken.

Bedrijven en organisaties in Europa versterken en meer met elkaar samenwerken. Meer uitgaan van onze eigen kracht, zonder protectionistisch te worden en de luiken dicht te gooien. Met moed en verantwoordelijkheid. Dat klinkt als een mooie uitdaging.

Voor mij mag dat met veel nuchterheid, niet navelstarend, stap voor stap en oplossingsgericht. Want hoe ging dat gezegde ook alweer? Juist, ‘alleen kalmte kan u redden!’

Door Marije Laffeber