Klimaattop Glasgow, heeft het nu al gefaald?
De veelbesproken Klimaattop van Glasgow, de COP26-top, is afgelopen zondag begonnen. De berichtgeving in de media in aanloop naar de 26ste VN-conferentie over klimaatverandering was allesbehalve positief. Zo kopten verschillende nieuwsmedia (zoals Trouw, NRC, FD, NU.nl) al dat de reeds gepubliceerde doelstellingen van de verschillende landen bij lange na niet genoeg zijn om te vorkomen dat de aarde meer dan 1.5 graden stijgt. Is de opvolger van de conferentie die het veelbesproken Verdrag van Parijs heeft voorgebracht nu al gedoemd om te falen?
Het Verdrag van Parijs, baanbrekend als het was, kende destijds (en nu nog steeds) ook kritische tegengeluiden. Toen werd ook berekend dat veel van de landelijke doelstellingen, die na afloop van het verdrag bekend werden gemaakt, niet voldoende waren om de doelen van Parijs te halen.
Ook wordt het verdrag een ‘kaderverdrag’ genoemd, omdat het niet wettelijk bindend is voor de deelnemers. De daadwerkelijke invulling hoe de doelen behaald worden moet in latere verdragen en op nationaal niveau worden vastgesteld. Deze tekortkoming was tegelijkertijd ook het succes van het verdrag, aangezien het een breuk was met jarenlang (onsuccesvol) streven naar wettelijke verplichtingen rondom een gedeeld klimaatbeleid. Voorstanders van een doeltreffender klimaatbeleid hoopten daarbij dat elk vervolgend verdrag steeds scherpere maatregels zou voortbrengen.
Kan er geconcludeerd worden dat, als vooruitstrevende landelijke doelstellingen uitblijven, de COP26, en daarmee ook gelijk het Verdrag van Parijs, gefaald hebben? In de eerste instantie is dit de conclusie die voor de hand ligt. Zeker omdat we liever gisteren dan vandaag al betere mondiale klimaatovereenkomsten willen zien. Maar misschien moeten we er anders naar kijken. We kunnen de verschillende pessimistische scenario’s die in de media komen ook als waarschuwingen zien die bedoeld zijn om de top extra op scherp te stellen.
Hoopgevend is ook dat het aantal acties om beter beleid af te dwingen blijft toenemen. Denk aan partijen zoals Urgenda die de Nederlandse staat aanklaagt en Milieudefensie die Shell verantwoordelijk houdt voor hun uitstoot. Hopelijk zijn deze signalen van de maatschappij een voorteken voor een doordringendere aanpak, zelfs als er geen direct succes wordt behaald op de COP26-top. Zo is er toch nog een beetje hoop voor de filosofie van het Verdrag van Parijs.
Kijk ook naar onze blog van vorige week om te zien welke acties milieuorganisaties voor de COP26-top in Glasgow hebben gerealiseerd.
