Dat er in het FD vooral verhalen staan met een financiële invalshoek is natuurlijk een open deur. Al sinds 1796 bericht deze krant over “al het geene tot het financieele eenige betrekking heeft”. En de edities van de laatste weken waren daar een mooi voorbeeld van.

Aan de ene kant een interessant verhaal waarin een nieuwe trend werd geïntroduceerd: verveelbankieren; iedere seconde checken zestig Nederlanders op hun ING-app hun saldo. Het merendeel van de “verveel-bankierenden” zijn mensen die de bank-app in hun dagelijkse app-routine hebben opgenomen. Aan de andere kant een intrigerende column van econoom en publicist Erica Verdegaal over financiële schaamte naar aanleiding van een onderzoek van de Nederlandse gedragswetenschapper Arnoud Plantinga.

Financiële schaamte – schaamte wegens armoede – is volgens Plantinga niet iets typisch Nederlands maar iets van alle tijden. Het komt voor in zowel rijke als arme landen.  Juist de schaamte kan zorgen voor keuzes die de armoede in stand houden. Ruim één op de zeven Nederlanders heeft er last van, al komt het vooral bij lagere inkomens voor. Het veroorzaakt stress, gepieker en het gevoel de controle kwijt te zijn.

Financiële schaamte lijkt op dit moment nog een onderbelicht issue. Een issue definiëren wij daarbij als een onderwerp waar discussie over is en waar een deel van de Nederlanders zich persoonlijk en emotioneel betrokken bij voelt en graag opgelost zou willen zien.

Alhoewel financiële schaamte als issue nu wellicht nog niet breed gedragen is, zal het op korte termijn ongetwijfeld gaan groeien. Immers, we zien toch liever niet dat een steeds grotere groep burgers – collega’s, familie, vrienden of bekenden –  onder het bestaansminimum terecht gaat komen. We kunnen het issue daarom beter nu al duidelijk op de kaart zetten, voor het te laat is.

Een eerste stap kan de Alliantie tegen Kinderarmoede zijn die onlangs door prinses Laurentien en de Missing Chapter Foundation samen met Alles is Gezondheid en het Nederlands Centrum Jeugdgezondheid is opgericht. Dit initiatief wordt onderschreven door ruim tachtig organisaties en bedrijven die samen beloven dat in 2030 geen enkel kind meer opgroeit in armoede. Al deze organisaties gaven daarbij zelf aan hoe zij aan deze doelstelling gaan bijdragen. Het is daarbij dan wel van belang dat deze organisaties ook daadwerkelijk iets doen en dat hun betrokkenheid niet beperkt blijft tot liefdadigheid.

We weten dat je met vereende inzet, gericht beleid en politieke ondersteuning een issue op de kaart kunt zetten en hopelijk uiteindelijk ook op kunt lossen. We kunnen in dit geval alleen maar waardering hebben voor het meisje van tien jaar dat persoonlijk een stap durfde te zetten en stoer haar financiële schaamte heeft laten varen door in een uitzending van het Jeugdjournaal afgelopen week haar verhaal te doen. Hulde hiervoor.