Er is geen Planet B

Mooie beelden waren het. Den Haag overspoelt door ruim vijftienduizenden scholieren. En waar het voorheen media waren die de beelden van dergelijke protesten deelden, zijn het tegenwoordig de actievoerders zelf die de beelden bepalen en via social media verspreiden. De eerste beelden van overvolle treinen met kinderen, jongeren, ouders, leraren en leraressen  verschenen al vroeg op de timelines van social media. Er kwam een aandoenlijk briefje voorbij met allerlei tips hoe je als individu een steentje kan bijdragen aan een beter klimaat. De stroom bleef de hele dag doorgaan tot de jongeren zich op het Malieveld verzamelden.

Het klimaat is natuurlijk geen nieuw issue. Maar waar media en politici nog enigszins traditioneel met elkaar in gevecht gaan, besloten scholieren de straat op te gaan. Geïnspireerd door voorbeelden uit omringende landen en op de dag zelf publiekelijk gesteund door ruim driehonderd wetenschappers. De enige dissonant was een landelijk dagblad dat heel flauw scholieren in een fastfoodketen filmde en op die manier de deelnemers aan de #klimaatmars op een negatieve manier framede. 

Issues komen en gaan, en ontwikkelen zich meestal volgens eenzelfde patroon in een aantal fases. Deze fases van de zogeheten issuecurve zijn als het ware vergelijkbaar met een achtbaan, waarbij het issue in de eerste fase met vereende krachten naar boven wordt getakeld tot het boven aan de achtbaan zelf voldoende kracht krijgt om weer naar beneden te suizen. Om vervolgens weer aan de volgende loop va de achtbaan te beginnen; van sluimering en agendering naar besluitvorming, implementatie en vervaging van het is. Zoals in ons boek Issuedenken uitgebreid besproken is.

Het klimaat issue sluimert al een tijdje en is nu niet alleen door de klimaattafels, maar ook door duizenden scholieren weer op de kaart gezet. En ook de diverse politici gaven aan dat ze dit een belangrijk signaal van de jongeren vinden. Nu maar hopen dat het ook tot besluitvorming en implementatie gaat leiden. Daarvoor zijn anderen aan zet. Want er is vaak wel een plan B, maar geen Planet-B