De Ramadan. Eigenlijk weet ik er te weinig van. Natuurlijk weet ik dat je niet mag eten, drinken en roken tussen zonsopkomst en zonsondergang (of eigenlijk, vanaf de dageraad). En aan het eind wordt er lekker gegeten tijdens het Suikerfeest (maar wordt dat nu op dinsdag of woensdag gevierd?). Bij een aflevering van De Slimste Mens was ik misschien nog gekomen op het doel ‘het reinigen van de geest en lichaam’, maar heel eerlijk: daarna stopt het eigenlijk wel.

Waar de NOS deze week berichtte over de economische kansen die deze dagen met zich meebrengen voor retailers, liggen er juist sociaal-maatschappelijk ook kansen waar ik weinig van terug heb gezien. Want om ook jullie kennis weer op te halen: de Ramadan gaat verder dan vasten alleen. Het is een maand waarin verdraagzaamheid, vrijgevigheid, liefdadigheid en saamhorigheid meer aandacht krijgen.

Dat ik hieraan herinnerd moest worden door een teaser voor de Ramadan-conference en daarna naar Wikipedia ben gegaan, zegt genoeg over mij en de witte bubbel waarin ik leef. Het heeft me wel op scherp gezet voor volgend jaar. In een tijd waarin bijna ieder bedrijf zich druk maakt of wil maken om sociale inclusie en het dichten van sociale kloven, was dit een uitgelezen moment geweest voor mooie initiatieven en het op de kaart zetten van deze onderwerpen.

Moet de Ramadan dan worden vercommercialiseerd? Als het aan mij ligt niet, maar iets meer aandacht voor de vrienden en families die samenkomen tijdens de iftar, de extra aandacht die wordt gegeven voor de eenzamen in de samenleving en de talloze initiatieven waarin geld wordt ingezameld voor mensen in arme delen van de wereld, daar worden we allemaal beter van. Op naar volgend jaar.

Dit blog is geschreven door: Lars Ykema